English
Español 
Português 
русский 
Français 
日本語 
Deutsch 
tiếng Việt 
Italiano 
Nederlands 
ภาษาไทย 
Polski 
한국어 
Svenska 
magyar 
Malay 
বাংলা ভাষার 
Dansk 
Suomi 
हिन्दी 
Pilipino 
Türkçe 
Gaeilge 
العربية 
Indonesia 
Norsk 
تمل 
český 
ελληνικά 
український 
Javanese 
فارسی 
தமிழ் 
తెలుగు 
नेपाली 
Burmese 
български 
ລາວ 
Latine 
Қазақша 
Euskal 
Azərbaycan 
Slovenský jazyk 
Македонски 
Lietuvos 
Eesti Keel 
Română 
Slovenski 
मराठी 
Srpski језик 
اختراع حاضر مربوط به حوزه پزشکی است، به طور خاص، اختراع مربوط به اثرات جدید بهبود خواب 5-متیل تتراهیدروفولات است.
و استفاده از آن در ترکیب با اسید γ آمینو بوتیریک و غیره.
فناوری پیشینه ثبت اختراع
بی خوابی یک مشکل مهم بهداشت عمومی است که نیاز به تشخیص و درمان موثر دارد، اما مکانیسم های فیزیولوژیکی خواب به طور کامل مشخص نشده است و در نتیجه فقدان اطلاعات مرتبط است.
مکانیسم‌ها به طور کامل مشخص نشده‌اند، که منجر به پیشرفت آهسته در توسعه داروهای مربوطه و همچنین عدم وجود درمان‌های خوب برای بی‌خوابی در عمل بالینی می‌شود. بی خوابی را می توان به طور کلی به دو دسته بی خوابی مزمن کوتاه مدت و بلندمدت (معمولاً چندین ماه یا سال طول می کشد) طبقه بندی کرد. مطالعات اپیدمیولوژیک نشان می دهد که 10 تا 15 درصد بزرگسالان از بی خوابی مزمن رنج می برند که شیوع آن در زنان بیشتر است و بی خوابی مزمن در حدود 40 درصد از سالمندان و افراد مبتلا به اختلالات روانپزشکی وجود دارد. بی خوابی مزمن تأثیر قابل توجهی بر زندگی روزانه افراد دارد، از جمله از دست دادن حافظه، تمرکز ضعیف، اختلالات شدید در محل کار و همچنین مدرسه، و افزایش خطر سقوط تصادفی برای رانندگان و افراد مسن. نه تنها این، بلکه بی خوابی مزمن نیز می تواند آسیب های جدی به سلامت انسان وارد کند، از جمله کاهش عملکرد سیستم ایمنی، تداوم اختلال در وضعیت روانی بیمار، و افزایش حساسیت به درد و صدا.
رینیت، سینوزیت، آلرژی، سرطان، آرتریت، کمردرد مزمن، سردرد، مشکلات تنفسی ناشی از بیماری های ریوی، شب ادراری ناشی از اختلالات ادراری، افسردگی بیماری های روانی، بیماری پارکینسون، صرع و غیره، مگر اینکه علت اصلی اختلال خواب باشد. با موفقیت تشخیص داده شده و اصلاح می شود، درمان بی خوابی محدود است. و متأسفانه بیماری های مزمن شرح داده شده اغلب بر اساس سطح فعلی درمان در مدت زمان کوتاهی قابل درمان و اصلاح نیستند و بسیاری از بیماری های مزمن برای مدت طولانی با بیمار باقی می مانند، حتی برخی از آنها برای کنترل علائم نیاز به داروی مادام العمر دارند. بخشی دیگر از علل اختلالات خواب مزمن شامل اختلالات متابولیک، بیماری روانی و شرایط سلامت روان بیمار است که مداخلات روانشناختی لازم است. با توجه به وضعیت کنونی کشورهای در حال توسعه از جمله چین، مانند سیستم پزشکی ناقص مرتبط با سلامت روان، تعداد اندک پزشکان مرتبط، و مشکل برخی از ساکنان در تامین هزینه های درمان و خدمات بهداشت روان، و همچنین کمبود با آگاهی از خدمات درمانی و مشاوره ای مرتبط، بسیاری از بیماران از مشاوره روانشناختی، از جمله آرامش درمانی و درمان شناختی رفتاری، استفاده نمی کنند. درمان‌های غیردارویی نیاز به رعایت طولانی‌مدت دارند تا تأثیر قابل‌توجهی بر بهبود خواب داشته باشند که از ماه‌ها تا سال‌ها طول می‌کشد، که همچنین منجر به کاهش قابل‌توجه در پذیرش بیمار می‌شود.
این همچنین منجر به کاهش قابل توجهی در پذیرش بیمار می شود.
طبق یک مطالعه آماری اپیدمیولوژیک (چن TY، وینکلمن JW، مائو WC، Yeh CB، Huang SY، Kao TW، Yang CC، Kuo TB، Chen WL. مدت زمان کوتاه خواب با افزایش هموسیستئین سرم مرتبط است: بینش از یک بررسی ملی. J Clin Sleep Med همانطور که در (2019; 15(1):139-148 توضیح داده شد، سطوح بالای هموسیستئین با مدت زمان خواب کمتر از 5 ساعت با OR 1.357 در مردان و تا 2.691 ارتباط دارد. در زنان نشان داده شده است که هموسیستئین به سد خونی مغزی آسیب می رساند و منجر به افزایش نفوذپذیری سد خونی مغزی می شود، اما هموسیستئین و بی خوابی مشخص نیست که چه کسی علت و چه کسی عامل این دو است.
در حال حاضر، داروهای اصلی که معمولاً در عمل بالینی برای درمان بی خوابی استفاده می شوند عبارتند از باربیتورات ها، بنزودیازپین ها و غیر بنزودیازپین ها.
باربیتورات ها به دلیل عوارض جانبی مانند وابستگی بیشتر و علائم آشکار ترک به تدریج حذف شده اند. بنزودیازپین ها و غیر بنزودیازپین ها در حال حاضر اصلی ترین نسخه تجویز بالینی توسط پزشکان هستند، اما آرام بخش- خواب آورهای مورد بحث هنوز فقط برای اختلالات خواب کوتاه مدت استفاده می شود و عوارض جانبی طولانی مدت مشهود است، از جمله وابستگی فیزیکی، بی خوابی برگشتی، سردرد. ، یا سایر اختلالات روانپزشکی. پزشکان همچنین داروهایی را تجویز می‌کنند که جنبه‌های درمانی اولیه وضعیت بیمار نیستند، مانند داروی ضد افسردگی ترازودون و آنتی هیستامین بنادریل، و استفاده طولانی‌مدت از داروهای فوق می‌تواند منجر به اختلالات شناختی و برخی اثرات خماری شود. بر اساس محدودیت‌های مختلف داروهای بالینی، بسیاری از بیماران مصرف ملاتونین یا غذای گیاهی را به عنوان ماده اصلی برای غلبه بر اختلالات خواب انتخاب می‌کنند، اما مطالعات مربوطه نشان داده است که ملاتونین تأثیری بر بی‌خوابی اولیه ندارد و از طریق مشاهدات بالینی مشخص شد که مدت زمان هر مرحله خواب در بیمارانی که ملاتونین مصرف می کنند تفاوت قابل توجهی با گروه دارونما ندارد، ملاتونین عمدتاً نقش القای کوتاه مدت، استفاده طولانی مدت از ملاتونین بر بدن انسان را ایفا می کند همچنین خطرات بالقوه دیگری در ارتباط با طولانی مدت وجود دارد. اصطلاح استفاده از ملاتونین
با توجه به موارد فوق، کمبود دارو یا غذای سالم در بازار وجود دارد که بتوان آن را برای مدت طولانی مصرف کرد و به وضوح کیفیت خواب بیماران را بهبود بخشد.
وضعیت فعلی این است که هیچ دارو یا غذای سالمی در بازار وجود ندارد که بتوان آن را برای مدت طولانی مصرف کرد و به وضوح کیفیت خواب را بهبود بخشد.
گاما آمینوبوتیریک اسید (GABA) یک انتقال دهنده عصبی مهم در مغز است.
دلیل اصلی این است که GABA نمی تواند از سد خونی مغزی عبور کند و تنها می تواند به طور غیرمستقیم وضعیت خواب بیماران را با تأثیر غیرمستقیم روی سیستم عصبی مرکزی از طریق عصب واگ روده، اثر مستقیم محصولات متابولیت خود یا تنظیم سیستم غدد درون ریز بهبود بخشد.
اگرچه اسید فولیک به عنوان یک ماده مغذی در تمام جنبه های زندگی انسان، به ویژه در پیشگیری از ناهنجاری های لوله عصبی در نوزادان استفاده شده است، هیچ مطالعه ای در مورد بهبود خواب اسید فولیک یا اسید فولیک فعال و تداخل آن با آرام بخش گزارش نشده است. داروهای خواب آور پیشنهاد نشده است. تداخل با داروهای آرام بخش- خواب آور پیشنهاد نشده است.
ادامه دارد...
Online Service
